Aku menjemputmu, suamiku dengan doa sebarang dua,
Tatkala malam masih lagi sunyi,
Dan burung-burung masih lagi tidur di sarangnya.

Aku menjemputmu, dengan cinta.

Wajahmu masih halimunan dalam memori,
Dan berbunyi lagi hatiku dalam sunyi,
Perlahan-lahan dalam sujudku,
Aku menyeru namamu yang tak pernah aku tahu.

Dan tatkala puisi ini aku coretkan,
Aku membayangkan, betapa kau akan melamarku
Dengan puisi ikhlas, mencari Tuhan dalam sabarmu.

Sepertimana aku melamarmu
Dari Tuhan yang tahu, sentiasa tahu,
Dan Maha Tahu.

Farah Zaini
Jun 1, 2016, 6.02 pm
St Lucia, Brisbane

0 Comments