Kau bukan sekadar gadis manis yang lahir saat embun tertitis,
Jiwa kau pernah ada kontangnya, laksana gurun menanti air hujan menimbun,

Kemudian banjir meranap segala, termasuk kekosongan.

Dan banjir tinggalkan kekosongan. Lagi.

Tapi kau gadis manis, mengisi itu, mengisi hatimu.
Ya, banjir tinggalkan kekosongan, tapi kau isi itu.

Jawablah, gadis manis, kau isi hatimu dengan apa?
Aku cari jawapanmu, sebab tenangmu menjangkit qalbu.
Qalbu aku.




0 Comments