Mari jujur sama aku,
Kau, yang dengan bunga di tanganmu,
Mari, mari jujur sama aku.

Kau masih cium bunga lain di taman ini kan?
Kalau-kalau ada yang lebih cantik,
Lebih wangi dari bunga di tanganmu itu.

Dan saat kau jumpa yang lebih wangi, 
Yang rela dipetik,
Kau gugurkan bunga di tanganmu itu.

Benar kan?

Sebab aku dulu bunga yang gugur itu,
Yang kau sunting, gugur, lalu carik, dan pijak,
Tetap aku hias diri, wangi-wangi,
Meski tak cantik lagi.

Sampai akhirnya aku bersatu dengan tanah.

Dan hilang.

Berhenti. 
Jangan petik aku.

Kerana aku sekarang bunga yang kau jeling-jeling itu,
Cantik, tapi keras batang.

0 Comments